موسیقی هیپ هاپ (به انگليسي: Hip hop music) یا موسیقی رپ (Rap music) یکی از سبک‌های موسیقی است که به‌طور موازی با فرهنگ هیپ هاپ رشد کرد.

موسیقی هیپ هاپ از دو بخش اصلی تشکیل شده‌است: رپ (MC) و DJ (ترکیب صدا و اسكرچ). این موارد به همراه رقص برك و گرافيتي (یا ديوار نويسي) چهار بخش هيپ هاپ، یک نهضت فرهنگی که توسط جوانان شهری به خصوص توسط سياهان آمريكا ایجاد شد را تشکیل می‌دهد. در شهر نيويورك، در اوایل دهه ۱۹۷۰. در سال ۲۰۰۶، موسیقی رپ پس ازموسيقي كلاسيك دومین موسیقی محبوب در ایالات متحده آمریکا بود.

موسیقی هیپ هاپ، عموماً از یک یا چند خواننده رپ که داستان‌های شبه خود زندگی نامه تعریف می‌کنند تشکیل شده‌است، این داستان‌ها اغلب مربوط به یک همتای خیالی، و به صورت اشعار بسیار ریتمیک پر از تکنیک‌هایی همچون همگوني مصوت ها، تجانس آوايي، و قافيه است. خواننده رپ با یک قطعه سازی که اغلب از آن تحت عنوان «بیت» یاد می‌شود همراهی می‌شود، این ساز توسط یک دی جی نواخته شده، و توسط یک تهيه كننده، یا یک یا چند نوازنده خلق شده‌است. اغلب بیت با استفاده از یک تركيب از وقفه ي كوپه اي از یک آواز دیگر، که معمولاً یک ترانه فانك یا موسيقي سول است ساخته می‌شود. علاوه بر طبل دیگر صداها نیز اغلب به صورت ترکیبی، الکترونیکی، یا اجرایی هستند. گاهی اوقات یک بخش می‌تواند سازي، نشانه مهارت دی جی یا سازنده باشد.

هیپ هاپ در برانكس، واقع در نيويورك، یعنی زمانی که DJ بریک ضربه‌ای را از آوازهای فانك وديسكو جدا کردند شکل گرفت. نقش اولیه رئیس تشریفات معرفی DJ و موسیقی و تشجیع حضار بود. روسای تشریفات با صحبت کردن در بین آوازها، به رقص شور و هیجان می‌دادند، با حضار احوالپرسی می‌کردند یا برای آنان لطیفه و حکایت تعریف می‌کردند. سرانجام این رویه شکل بندی بهتری گرفت و «رپ» نام گرفت. تا سال 1979 هیپ هاپ از نظر تجاری تبدیل به یک نوع موسیقی محبوب شد و شروع به وارد شدن به جریان غالب در آمریکا کرد. در دهه1990 ، یک نوع از هیپ هاپ به نام رپ گنگستا تبدیل به بخش عمده موسيقي آمريكا شد، و جنجال بسیاری بر سر ترانه‌هایی که گفته می‌شد به تبلیغ خشونت، بي بند و باري، استفاده ازمواد مخدر وزن ستيزي می‌پردازد شکل گرفت. با این وجود تا آغازدهه 2000، موسیقی هیپ هاپ در صدر فهرست موسیقی‌های محبوب قرار گرفت و به سبک‌های مختلف در گوشه و کنار جهان نواخته می‌شد.

ويرايش در ادامه مطلب